FORD ESCORT RS 1800

RYS HISTORYCZNY : Ford Escort to mały samochód rodzinny, który był produkowany przez Ford of Europe od 1968 do 2000 roku. W sumie powstało sześć generacji, podzielonych na trzy podstawowe platformy: oryginalną wersję Mk.1/Mk.2 z napędem na tylne koła (1968–1980), „Erika” z napędem na przednie koła Mk.3/Mk.4 (1980–1992) i ostateczną wersję CE-14 Mk.5/Mk.6 (1990–2002). Jego następca, Ford Focus, został wprowadzony na rynek w 1998 roku, ale ostatnia generacja Escorta była stopniowo wycofywana, a produkcja wersji furgon zakończyła się w 2002 roku na rzecz Forda Transita Connect. Escort był często najlepiej sprzedającym się samochodem w Wielkiej Brytanii w latach 80. i 90. W ciągu 33 lat sprzedano tam łącznie ponad 4,1 miliona Escortów wszystkich generacji. Wersja Mark II w stylu kwadratowym pojawiła się w styczniu 1975 roku. Pierwsze modele produkcyjne zjechały z linii produkcyjnych 2 grudnia 1974 roku.

OPIS SZCZEGÓŁOWY FORD ESCORT RS 1800 MKII

Podobnie jak jego poprzednik, Mark II miał udaną karierę rajdową. Wszystkie modele Mark I zostały przeniesione do Mark II, chociaż Mexico zyskał znaczek RS i zmieniono silnik na 1,6 l (1593 cm3) OHC Pinto zamiast OHV. Produkowany był również model „Sport” z silnikiem Crossflow o pojemności 1,6 l. Wydano nowy model, RS1800, który miał wolnossący silnik Cosworth BDE DOHC o pojemności 1833 cm3  na cylinder z czterocylindrowym silnikiem rzędowym gaźnika 32/36 DGAV Weber, wytwarzającym 117 KM (86 kW) przy 6000 obr./min i momencie obrotowym 171 N⋅m (126 lb⋅ft) przy 3750 obr./min. Był to w zasadzie samochód stworzony do rajdów. Fabryczne samochody rajdowe były maszynami wysoce wyspecjalizowanymi. Karoseria została mocno wzmocniona i charakteryzowała się szerokimi przedłużeniami nadkoli oraz zamontowaniem czterech dużych reflektorów na nocnych etapach. Silnik Cosworth BDE został zastąpiony przez 2,0 l BDG i do 1979 roku osiągał moc 253 KM (186 kW) z aluminiowym blokiem wyprodukowanym przez Coswortha. Uzupełnieniem była wzmocniona skrzynia biegów, pięciobiegowa prosta skrzynia biegów ZF, pięciowahaczowe zawieszenie i drobniejsze modyfikacje. RS1800 został ponownie homologowany z aluminiowym blokiem 2 kwietnia 1977 roku jako 1975 cc Group-4 Escort RS. Stało się to po tym, jak FIA usunęła zasadę 100 startów z Załącznika J z 1976 roku i zakazała modyfikacji zatwierdzonych zgodnie z poprzednimi przepisami dla grup 2 i 4, które weszły w życie pod koniec 1977 roku. Mark II Escort kontynuował swoją passę poprzednika w Rajdzie RAC, wygrywając co roku od 1975 do 1979 roku i ścigając się w wielu innych imprezach na całym świecie. W sezonie 1979 Rajdowych Mistrzostw Świata Björn Waldegård zdobył tytuł w klasyfikacji kierowców, Hannu Mikkola był drugi, a Ari Vatanen zakończył rok na piątym miejscu, wszyscy za kierownicą Escorta RS1800. Sukcesy tych kierowców w ciągu roku dały Fordowi tytuł mistrza konstruktorów, co było jedynym osiągnięciem firmy aż do sezonu 2006, kiedy to Marcus Grönholm i Mikko Hirvonen zdobyli tytuł dla Forda w Fordzie Focus RS WRC 06. Vatanen zdobył tytuł mistrza świata kierowców w 1981 roku, ponownie za kierownicą RS1800. Zwycięstwo to przyszło pomimo pojawienia się na scenie WRC Audi Quattro z napędem na cztery koła. Ford szósty rok z rzędu uplasował się w pierwszej trójce w klasyfikacji producentów. Pomimo tego, że Ford Escort RS1800 wykorzystywał żywą tylną oś na resorach piórowych, okazał się szalenie udany w rajdowych mistrzostwach świata (WRC), odnosząc ponad 20 zwycięstw, a także w mistrzostwach w 1970 roku – w rzeczywistości zajął wszystkie trzy miejsca w klasyfikacji z 1979 roku. Był to niezwykły wysiłek Forda Escorta RS1800, który rywalizował z takimi samochodami jak Lancia Stratos HF, Porsche 911 SC, Renault 5 Alpine, Fiat 131 Abarth i Mercedes 450 SLC 5.0. Ze swoim tylnym trójkątem i resorami piórowymi Escort był zdecydowanie najbardziej staromodnym samochodem w stawce, ale w jakiś sposób udowodnił coś więcej niż sumę swoich części podczas niezliczonych wyścigów – pokonując najbardziej imponującą maszynerię rajdową swoich czasów.