FIAT 125 MIRAFIORI

RYS HISTORYCZNY : Fiat 125 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez włoski koncern motoryzacyjny Fiat w latach 1967–1972, następnie w Argentynie do 1982. Jego wersją był Polski Fiat 125p produkowany na licencji w Polsce w latach 1967–1991. W momencie wprowadzenia na rynek samochód był niezwykły, ponieważ łączył pomieszczenia dla pasażerów w sedanie z osiągami samochodu sportowego, połączenie, które miało być szerzej stosowane przez europejskich producentów samochodów masowych w nadchodzącej dekadzie. W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1968 samochód zajął 2. pozycję (za NSU Ro 80). Produkcja Fiata we Włoszech zakończyła się w 1972 roku, kiedy wprowadzono Fiata 132, w sumie wyprodukowano 603 877 egzemplarzy. FIAT 125 był pierwszym samochodem używanym przez turyńskiego producenta do startów w rajdach. Modele produkowane za granicą na bazie FIATA 125 również brały czynny udział w zawodach sportowych. Na przykład Polski-FIAT „125p” startował w rajdach europejskich w latach 70. w wersjach „1.5”, „Acropolis” i „Montecarlo”. W tym samym okresie model FIAT-Concord „125” z Argentyny brał udział w licznych rajdach w Ameryce Południowej. Jeśli chodzi o model FIATA „125 T” z Nowej Zelandii, to swoje doświadczenie zdobywał on głównie na torze.

OPIS  : FIAT 125 MIRAFIORI

Płyta podłogowa pozostała praktycznie niezmieniona w stosunku do dłuższego wariantu odchodzącego modelu, Fiata 1300/1500, a zastosowane podwozie było takie samo jak w Fiacie 1300/1500. Nadwozie było nieco wydłużonym rozwinięciem Fiata 124: oba modele miały ten sam przedział pasażerski i drzwi, ale tylna kanapa 125 była nieco bardziej cofnięta, co odzwierciedlało rozstaw osi 2505 mm, odziedziczony po Fiacie 1500 i o ponad 8 cm dłuższy niż w 124. Silnik nowego samochodu bazował na silniku montowanym w Fiacie 124 Sport: jednostce DOHC o pojemności 1608 cm³ i mocy 90 KM (66 kW) napędzającej tylne koła. Model 125 został wyposażony w gaźnik Weber 34 DCHE 20 lub Solex 34 PIA. Samochód był wyposażony w alternator, który odzwierciedlał podwójne reflektory i rosnącą liczbę energochłonnych komponentów elektrycznych pojawiających się w samochodach w tym czasie. Na uwagę zasługuje również elektromagnetyczne sprzęgło wentylatora chłodzącego. Model 125 był wyposażony w jedną z pierwszych na świecie wycieraczek z funkcją pracy przerywanej i był chwalony za prowadzenie i dynamikę, gdy był nowy. British Autocar stwierdził, że niewielkie tendencje do podsterowności można łatwo wyeliminować, dostosowując przedni kąt pochylenia. W Argentynie model „125” był produkowany w latach 1972-1982 przez Fiata Concord, oparty na modelu „125 Special”, który właśnie wyszedł z produkcji we Włoszech. Jedynymi istotnymi zmianami było przesunięcie zbiornika paliwa na dno bagażnika, podobnie jak w modelu „1500 C” oraz wyposażenie go w czterobiegową skrzynię biegów. Oprócz sedana model dostępny był również w wersji coupé „Familiar” i „Sport”. Na bazie tego samego modelu opracowano również wersję pick-up o nazwie „1600 Multicarga”, przemianowaną później na „125 Multicarga” w 1974 roku. Wyróżniał się przodem z tylko dwoma reflektorami. Łącznie wyprodukowano 188 971 egzemplarzy. W 1978 roku wprowadzono na rynek odnowioną wersję o nazwie „125 Mirafiori”, która przejęła niektóre aspekty stylistyczne modelu „131”. Seria ta była jedynym wariantem argentyńskiego modelu „125”, który posiadał pięciobiegową skrzynię biegów. Silnik o pojemności 1608 cm³ dostępny był w wersjach o mocy 100 i 110 KM.