TALBOT LAGO T150C SS

RYS HISTORYCZNY  : Talbot to francuska firma, która rozpoczynała działalność na początku XIX wieku jako importer francuskich samochodów do Wielkiej Brytanii i jeszcze przed I wojną światową przekształciła się w producenta samochodów. W 1913 roku jeden z modeli Talbot stał się pierwszym autem, które dystans 161 kilometrów pokonało w godzinę. Już po wielkim kryzysie, w 1932 roku, firmę przejął biznesmen Antonio Lago, zmieniając jej nazwę na Talbot Lago. W 1937 roku Lago zaprezentowało model T150C, lekki wariant starego podwozia, który oznaczał tor wyścigowy lub zawody. Wygrali oni wyścig w Tunezji, Montlhèry, a także British Tourist Trophy. Jeszcze w tym samym roku Talbot wypuścił swoje wersje drogowe. Pierwszy z nich został nazwany SS od amerykańskiego terminu Super Sport. Miały krótki rozstaw osi wynoszący 2,65 m. Oferowany był dłuższy wariant o długości 2,95 m o nazwie Lago Speciale i był generalnie przeznaczony do bardziej luksusowych zabudów. W 1937 roku Figoni i Falaschi zawarli umowę z firmą Talbot-Lago na stworzenie nadwozi w kształcie łzy dla obu wersji ich podwozia.

OPIS  : TALBOT LAGO T150C SS

Spośród wszystkich samochodów dostępnych w erze art déco, T150C prawie zawsze był przekształcany w toczącą się rzeźbę. Większość samochodów została skomponowana przez Figoniego i Falaschiego w jedne z najbardziej zmysłowych kształtów, czasami określanych jako „Goutte d’Eau” lub łza. W swojej epoce teardrop, znany również jako „Goutte d’Eau”, był jednym z niewielu wybranych samochodów, które zarówno na nowo zdefiniowały styl motoryzacyjny, jak i wygrywały wyścigi na najwyższym poziomie. Po udanym połączeniu wyścigowej funkcjonalności i eleganckiej formy, Teardrop stał się wyznacznikiem trendów i zmotywował wielu innych francuskich producentów do rozważenia bardziej opływowego designu. Podczas gdy wszyscy francuscy konstruktorzy nadwozi przyczynili się do „renesansu” stylistyki w latach trzydziestych, żaden z nich nie zrobił tego tak bardzo, jak urodzony we Włoszech Giuseppe Figoni. Wraz z biznesmenem Ovidio Falaschi, stworzył jedną z najbardziej płodnych i odnoszących sukcesy francuskich firm projektowych: Figoni et Falaschi. Łza była najbardziej pożądanym dziełem Figoniego i Falaschiego. Był to w pewnym sensie bunt przeciwko bardziej funkcjonalnym samochodom z lat dwudziestych. Był to projekt pozbawiony jakichkolwiek linii prostych, ozdobiony zmysłowymi krzywiznami, które reklamowały prędkość bez ruchu. Styl ten podkreślały zmniejszające się błotniki pontonowe, zwane przez Figoni „enveloppantes” oraz zbiegający się tył, który można było nazwać fastbackiem. Talbot-Lago T150-C SS Figoni et Falaschi posiada jedno z najpiękniejszych i najbardziej przyciągających uwagę nadwozi wszech czasów. Jego sześciocylindrowy silnik skonfigurowany jest ówczesne jednostki wyścigowe, ma półkulistą komorę spalania, wysoką kompresję, potrójne gaźniki i miskę olejową o dużej pojemności. Pierwsza Łezka została pokazana w sierpniu 1937 roku w Kryterium Turystycznym Paryż-Nicea. Wyposażony w 4-litrowy silnik i skróconą wersję podwozia wyczynowego, gotowy samochód osiągał prędkość 100 mil na godzinę. Co ciekawe, jeden z salonów Teardrop ścigał się i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1938 roku. W następnym roku , specjalnie przygotowany T150C SS z aluminiowym nadwoziem, zewnętrznym wlewem paliwa i innymi specjalnymi komponentami, ścigał się pod Luigim Chinettim, ale wycofał się na 88. okrążeniu. Po tych samochodach Lemans pojawił się inny samochód, który wygrał swoją klasę w 24-godzinnym wyścigu SPA w 1948 roku. Podczas tych wyścigów Talboty musiały stawić czoła silnej konkurencji ze strony Alfy Romeo i Bugatti. Większość nadwozia została uformowana z aluminium, a błotniki zbudowane ze stali. Ma charakterystyczny dla Josepha Figoni zlicowany z powierzchnią szyberdach i jednoczęściową tylną szybę, która jest uchylna u góry i otwiera się w celu wentylacji kokpitu w konkurencji (jest to jedyny Teardrop Coupe z tą cechą konstrukcyjną). Aby zmniejszyć powierzchnię czołową i zmniejszyć opór powietrza, nadwozie było o dwa cale niższe i o cztery cale dłuższe niż inne coupe T150 C SS goutte d’eau. Posiada siatkową kratkę w kolorze nadwozia zapewniającą dodatkowe chłodzenie pod chromowaną osłoną chłodnicy, szybko odłączany zewnętrzny korek wlewu paliwa oraz zbiornik paliwa o dużej pojemności zamontowany pod bagażnikiem. Zgodnie z ówczesnymi przepisami dotyczącymi wyścigów samochodów sportowych dostępne jest koło zapasowe. Pionowe kratki wlotu powietrza uzupełniają osłonę chłodnicy, a reflektory są wpuszczone w pomosty między nadwoziem a przednimi błotnikami w kształcie łzy. Chociaż został zbudowany jako samochód wyścigowy, ten Talbot-Lago – zgodnie z życzeniem księcia – został wyposażony w wygodne wnętrze ze skórzaną tapicerką, drobno rzeźbionymi drewnianymi wykończeniami wokół deski rozdzielczej i okien oraz panelami wewnętrznymi pokrytymi tkaniną. Zgodnie z przepisami Le Man, fotel kierowcy jest w konfiguracji półkubełkowej, podobnie jak prędkościomierz 250 km/h. Ma w pełni osłonięte tylne koła, zderzaki z łopatkami, zakrzywione żaluzje boczne maski zaakcentowane cienkimi chromowanymi listwami, chromowany wypust środkowy tylnego pokładu, chromowane listwy pod drzwiami i owalne boczne otwory okienne z lekko diabelskimi krawędziami szkła.