Strona główna » BMW » BMW SAUBER F1.08
DANE TECHNICZNE : BMW SAUBER F1.08
ROK PRODUKCJI : 2008
SILNIK : V8 BMW P86/8
POJ. SILNIKA : 2400 CM3
MOC : 777 kW – 1050 KM
PRĘDKOŚĆ MAX : 351 km/h
PRZYŚPIESZENIE 0-100 km/h : 0,3s
SKALA : 1:43
PRODUCENT MODELU : CENTAURIA ( kolekcja Racing Car The Ultimate Collection nr 17 )
RYS HISTORYCZNY : BMW Sauber F1.08 – samochód wyścigowy Formuły 1, którym zespół BMW Sauber rywalizował w Mistrzostwach Świata Formuły 1 w 2008 roku. Podwozie zostało zaprojektowane przez Willy’ego Rampfa, Waltera Reidla, Christopha Zimmermanna i Willema Toeta, a układ napędowy zaprojektował Markus Duesmann. Zwycięstwo F1.08 w Grand Prix Kanady jest ostatnim przypadkiem, kiedy samochód wyprodukowany przez Sauber Motorsport lub samochód z silnikiem BMW wygrał Grand Prix Formuły 1. F1.08 został zaprezentowany 14 stycznia 2008 roku w Monachium. Samochód został po raz pierwszy zaprezentowany na torze w Walencji dzień po premierze, gdzie Nick Heidfeld zabrał samochód na krótką przejażdżkę w BMW Welt, centrum dostaw BMW w Monachium. Pierwszy start na torze F1.08 otrzymał Robert Kubica. Był to pierwszy samochód BMW Sauber, który nie został zaprojektowany przez Jörga Zandera, który opuścił zespół, aby przejść do Hondy F1 w styczniu 2008 roku. Na sezon 2008 FIA wprowadziła zestaw zasad, zgodnie z którymi wszystkie zespoły używały jednej skrzyni biegów przez cztery wyścigi i standardowego ECU McLaren Electronic Systems, który uniemożliwia korzystanie z systemów wspomagających jazdę, takich jak kontrola trakcji i hamowanie silnikiem.
OPIS : BMW SAUBER F1.08
W sezonie 2008 zaczęły obowiązywać znowelizowane regulacje. Przewidywały one zastąpienie silników 3.0 V10 bardziej oszczędnymi motorami 2.4 V8. Jednostki V10 musiały ważyć przynajmniej 92 kg. Dla mniejszych V8 limit ustalono na poziomie 95 kg. Wypracowanie „nadwagi” było relatywnie proste, gdyż z listy dozwolonych stopów wykreślono najdroższe i najbardziej egzotyczne. Inżynierom musiały wystarczyć aluminium i tytan. Aby ograniczyć techniczne eksperymenty i zrównać szanse całej stawki, zakazano stosowania układów dolotowych o zmiennej długości. Konstruktorzy jednostek napędowych musieli więc wyważyć maksymalną moc przy najwyższych obrotach i jej zapas przy średnich, tworząc motor zdający egzamin na różnych partiach toru. Restrykcjami objęto też wydechy, przekreślając wszelkie aktywne systemy. Zredukowano także ilość elektroniki. Dość powiedzieć, że mechanicznie, na zasadzie podciśnień, sterowana musiała być nawet pompa paliwa. Ustalono też maksymalną średnicę cylindrów (na 98 mm) czy odstęp między nimi (106,5 mm). Narzucono nawet lokalizację środka ciężkości jednostki napędowej na wysokości przynajmniej 165 mm od dolnej krawędzi miski olejowej. Silnik musiał być też odpowiednio wyważony w płaszczyźnie wzdłużnej – ze środkiem ciężkości w centralnym punkcie. BMW ujawniło, że przejście z układu V10 na V8 ograniczyło liczbę elementów składowych silnika o 200. Niewiele, biorąc pod uwagę, że całość to 5000 części. – Mimo to nie były one lżejsze, tańsze czy mniej skomplikowane od dziesięciocylindrowych poprzedników – zdradził Heinz Paschen. Już sama zmiana sekwencji zapłonu w poszczególnych cylindrach wymusiła istotne modyfikacje w konstrukcji wału napędowego, który musiał opierać się wibracjom w innym zakresie obrotów. W motorach V10 występowały one w przedziale 12 – 14 tys. obr./min., natomiast w przypadku V8 – od 16.000 obr./min w górę, czyli przy… najczęściej używanych obrotach. Była to kolejna porcja żaru w piekle, do którego można porównać warunki panujące w silniku bolidu F1. Jego tłoki muszą sprostać przeciążeniom rzędu 10.000 g, co odpowiada rozpędzaniu od 0 do 100 km/h w 0,3 s oraz obciążeniom korbowodów siłą trzech ton. Podczas wyścigu wydech rozgrzewa się nawet do 950 stopniu Celsjusza, a układ zapłonowy musi zapewnić osiem milionów zapłonów mieszanki w cylindrach. W sezonie 2008 BMW Sauber utrzymało biało-granatowe barwy używane w swoich samochodach w 2006 i 2007 roku. Jednak O2 zostało zastąpione przez T-Systems, a Cadence Design Systems również stało się oficjalnym dostawcą sprzętu. Zespół był nadal sponsorowany i wspierany przez firmy Petronas, Intel, Certina, Dell i Credit Suisse. Wersja F1.08 w specyfikacji „B” została wykorzystana do oceny aerodynamiki 2009, opon typu slick i prototypu systemu odzyskiwania energii kinetycznej. BMW Sauber było pierwszym zespołem, który przetestował wszystkie te nowe funkcje w tym samym czasie podczas publicznej sesji testowej F1. Radykalnie odmienny wygląd hybrydowego podwozia w porównaniu ze status quo przyciągnął uwagę, a kierowca testowy BMW Sauber, Christian Klien, opisał je jako „najgorzej wyglądający samochód Formuły 1, jaki kiedykolwiek widziałem”.