MAZDA RX-7 FD 1:32

RYS HISTORYCZNY:  Mazda RX-7 – samochód sportowy, oficjalnie zaprezentowany w marcu 1978 roku. Było to auto, które charakteryzowało się bardzo niskim jak na tamte czasy współczynnikiem oporu powietrza Cx=0,36. We wszystkich modelach tego auta montowany był oryginalny silnik z tłokiem obrotowym skonstruowany według patentu Feliksa Wankla nazwany od jego nazwiska silnikiem Wankla. Pierwszą generację stworzył zespół konstruktorów pod przewodnictwem Sumio Mochizukiego, a za stylizację odpowiadał Matsaburo Maeda. Pierwszy model RX-7 był wyposażony w silnik o pojemności 1146 cm³ (2×573 cm³) porównywalny z pojemnością 2292 cm³ silnika konwencjonalnego. Początkowo był produkowany w dwóch wersjach silnikowych o mocy 95 KM i 105 KM. Od roku 1983 pojazd otrzymał nowy turbodoładowany silnik i elektroniczny system wtrysku paliwa. Wyprodukowano ponad 471 000 egz. W roku 1985 pojawiła się druga generacja modelu RX-7 skonstruowana pod kierownictwem Akio Uchijamy. Wyposażona była w silnik o pojemności 2×654 cm³ z turbodoładowaniem. Do 1992 roku na rynek trafiło 272 000 egz. Trzecia generacja tego modelu weszła do sprzedaży w 1991 roku, jeszcze przed zakończeniem produkcji drugiej generacji. Szefem konstruktorów był Takaharu Kobayakawa. Do zakończenia produkcji w 2003 roku, wyprodukowano ponad 68 000 egz. Następcą modelu RX-7 była Mazda RX-8

OPIS SZCZEGÓŁOWY : MAZDA RX-7 FD

RX-7 FD był logicznym rozwinięciem serii RX-7 FC. Ulepszony silnik nadal występował z turbodoładowaniem – oznaczony kodem 13B-REW. W stosunku do poprzednika moc wzrosła o 39 KM. Nowy model FD legitymował się 176 kW (239 KM) przy 6500 obrotach na minutę i maksymalnym momentem obrotowym rzędu 294 Nm osiąganym przy 5000 obr./min. W ostatniej generacji RX-7 zastosowano wydajniejsze, duże tarcze hamulcowe i fotele kubełkowe. Na rynku europejskim RX-7 była dostępna tylko od początku 1992 r. do początku 1996 r. W związku z wprowadzeniem nowych norm emisji zanieczyszczeń sprzedaż nowych aut tego typu była już niemożliwa. Sukces tego modelu na europejskim i niemieckim rynku był umiarkowany. Z powodu stosunkowo wysokiej ceny pierwotnej na początku produkcji 80 000 DM (w 1993 roku wzrosła już do 85 500 DM), w Niemczech zostało sprzedanych niewiele sztuk. Ponieważ była to ostatnia i najpotężniejsza Mazda z seryjnych RX-7, model jest rzadko spotykanym okazem dla kolekcjonerów. W Japonii, RX-7 był oferowany pod marką Efini. W ostatnich latach produkcji RX-7 była oferowana tylko w Japonii. Silnik tej konstrukcji został opatentowany już w roku 1936. Zamiast cylindrów znanych z normalnego silnika, silnik Wankla ma komory spalania z obrotowymi tłokami (stąd nazwa silnik rotacyjny lub z wirującym tłokiem). Wewnątrz tłoka znajduje się wał, który umożliwia przekazanie momentu obrotowego do skrzyni biegów i dalej na koła. Wankel nie ma zaworów i ma prostą konstrukcję, ale silnik przy zużywa dość dużo paliwa, zaś szybko zużywające się uszczelnienia tłoka są jego czułym punktem, na który trzeba zwracać uwagę. W modelu FD zastosowano awangardowe sekwencyjne turbodoładowanie, był to pierwszy masowo produkowany pojazd z takim rozwiązaniem – wcześniej (Porsche 959 – 337 sztuk i Alpina B10-Biturbo – 507 sztuk). Prezentowany model to samochód z drugiej części „Szybkich i Wściekłych”. Orange Julius jeździł Mazdą RX-7, która jest podobna do RX-7 Dominica z pierwszego filmu. Jeździ nim podczas wyścigu i walczy z Suki o pozycję. Podczas wyścigu próbuje powstrzymać Suki, ale ona uderza go, próbując go wyprzedzić, co ona robi. Gdy docierają do skoku z mostu, Julius zatrzymuje swój samochód i postanawia nie kontynuować podróży, pozwalając Suki na samodzielny skok z mostu i zajęcie 2. miejsca. Samochód jest widziany ponownie, gdy Orange Julius bierze udział w przepychankach w magazynie Teja, pozwalając Brianowi i Romanowi uciec przed policją. Ten FD został zbudowany na bazie Mazdy RX-7 FD Dominica Toretto z filmu Szybcy i wściekli. Wyposażony jest w zestaw karoserii Versus, składane reflektory, maskę J-spec, światła przeciwmgielne CAT 2 i RO_JA felgi Formuły 5.