MERCEDES 190E 2.6 W201

RYS HISTORYCZNY  : Mercedes-Benz 190 (W201) – samochód osobowy typu sedan klasy średniej produkowany przez koncern Daimler-Benz w latach 1982 – 1993. Był to pierwszy Mercedes-Benz klasy średniej. 190 pojawił się na rynku 8 grudnia 1982 roku pod kodem fabrycznym W201, produkcję zakończono w lutym 1993 roku w Sindelfingen, a we wrześniu 1993 roku w Bremie. Wyprodukowano 1 879 629 egzemplarzy. Prace nad nowym typoszeregiem – ukrytym pod pseudonimem „Ushido” – ruszyły w 1976 roku i w ciągu 6 lat pochłonęły około 2 mld marek. Na potrzeby „190” powstała nowa fabryka w Bremie, rozbudowano także zakład produkcji jednostek napędowych w Sindelfingen. Poza kilkudziesięcioma wykonanymi ręcznie prototypami niemieccy inżynierowie skonstruowali, aż 70 wersji nowego, wielowahaczowego zawieszenia tylnego, w którym każde koło prowadzone było za pośrednictwem pięciu osobnych drążków. Ostateczna decyzja o produkcji samochodu zapadła w czerwcu 1978 r. Zaprojektowane przez Bruno Sacco nadwozie W201 wykorzystywało doświadczenia zdobyte w trakcie projektowania klasy S (W126) z 1979 roku. Wygładzone linie, zderzaki z tworzywa i dodatkowe osłony pozwoliły na osiągnięcie niewielkiego współczynnika oporu powietrza 0,33.

OPIS  : Mercedes 190 E 2.6  (W201)

Zaprezentowanie w 1982 roku Mercedesa 190 było niemałą sensacją, głównie za sprawą widocznych nakładów sił i środków włożonych w zaprojektowanie tego samochodu. Niepozorne z dzisiejszego punktu widzenia nadwozie modelu W201 kryje solidne rozwiązania zaprojektowane na lata, a w swoim czasie wyprzedzające ówczesną myśl techniczną. Na przykład tylne zawieszenie wielowahaczowe najpierw pojawiło się właśnie w typoszeregu W201 (czyli naszej 190), by potem niemal bez zmian (części w każdym razie pasują) trafić do większego i cięższego W124 i stać się wzorem dla całego przemysłu motoryzacyjnego. W czasach swojej świetności Mercedes 190 wracał do serwisu głównie na wymianę olejów i filtrów. Konstrukcja okazała się niezwykle wytrzymała i bezawaryjna, zawieszenie, pomimo swojej komplikacji – niemal pancerne, a karoseria odporna na korozję. Niebywały jest fakt, że w przypadku „Baby-Benza” bardzo trudno jest go zepsuć tak, by nie chciał jechać, a jeszcze trudniej, by naprawa okazała się skomplikowana i czasochłonna. Może z wyjątkiem układu wtrysku paliwa (który jest już niemal nienaprawialny) i gaźnika (do którego potrzeba fachowca). W każdym razie to dlatego dziś nie brakuje na drogach zaniedbanych Mercedesów 190, które wyglądają, jakby pół roku leżały na dnie kanału. Mercedesy 190 oprócz rodzimych tunerów były także modyfikowane przez pochodzącą z Wielkiej Brytanii firmę 190E Cosworth. Poza tym samochód otrzymał samoblokujący mechanizm różnicowy, cztery indywidualne fotele oraz dodatkowe wskaźniki na desce rozdzielczej. Jednocześnie wielu klientów wzburzyły fabryczne spoilery, dodatkowe fartuchy pod zderzakami i osłony na progach. Silnik Mercedesa ma tłoki wykonane z lekkiego metalu, dwa górne wałki rozrządu i 4-zaworową głowicę – elementy te pochodziły z solidnej konstrukcji M102. W tym aucie czuje się ducha lat 80., to na dodatek w razie potrzeby Mercedesem mogą w miarę wygodnie podróżować cztery osoby. A do tego ze względu na silnik samochód ma prawdziwie sportowy charakter. Ten model to prawdziwy kamień milowy w historii firmy. Okazuje się także naprawdę szybki i zrobiony według staromodnej szkoły, a przy tym daje mnóstwo frajdy i oferuje o wiele więcej niż tylko sportowe doznania. Auto napędzane było silnikami diesla o pojemności od 2,0 do 2,5 litra (72-126 KM w tym Turbo) oraz silnikami benzynowymi o pojemności od 1,8 do 2,6 litra (90-160 KM). Powstały także sportowe odmiany znane pod nazwą Cosworth 2.3-16v (185 KM), Evolution 2.5-16v (195-204 KM) i Evolution II 2.5-16v (235 KM). Model ten został zastąpiony w 1993 r. przez klasę C. Odmiennie niż w przypadku innych modeli, w których oznaczenie cyfrowe modelu oznaczało pojemność skokową silnika, tutaj „190” oznacza jedynie nazwę handlową typoszeregu W201. Według ogólnie przyjętych w firmie Daimler-Benz zasad, np. model dwulitrowy z silnikiem wysokoprężnym powinien zwać się Mercedes-Benz 200D, to oznaczenie nosiły jednak Mercedesy W123 i W124 z silnikiem o takiej pojemności. Wraz z premierą „190” w Stuttgarcie narodziło się całkiem nowe pokolenie niewielkich limuzyn, konkurujących z przebojowym BMW serii 3. Z jednej strony Mercedes zaczął walczyć o młodszych klientów, z drugiej – wprowadził oszczędniejsze silniki i konstrukcję zawieszenia, które znalazły później zastosowanie w większych modelach (m.in. W124). „190” była o 30,5 cm krótsza, o 10,8 cm węższa i o 5,5 cm niższa od ówczesnego W123 (dł./szer./wys.: 444,8/167,9/138,9 cm). Zastosowanie stali o wysokiej wytrzymałości pozwoliło osiągnąć masę auta na poziomie 1,2 t. Dla porównania, „200” ważyła co najmniej 1360 kg. Wprowadzony na rok modelowy 1985 model 190 E 2.6 był wariantem modelu Mercedes-Benz 190. 190 E 2.6 był jedynym wariantem modelu 190 oferowanym z sześciocylindrowym silnikiem rzędowym, którego moc pochodziła z jednostki Mercedesa M103.940. Ten sześciocylindrowy silnik rzędowy o pojemności 2,6 litra generował 160 KM, które przesyłał na tylne koła za pośrednictwem manualnej lub automatycznej skrzyni biegów. Mercedes produkował model 190 E 2.6 do 1993 roku, kiedy to model został wycofany z produkcji. Mercedes 190E 2.6 podjął walkę z nowym BMW 325i, oferując komfort i osiągi w jednym kompaktowym pakiecie.