MITSUBISHI LANCER EVO IX

RYS HISTORYCZNY:  Mitsubishi Lancer Evolution – sportowy samochód osobowy firmy Mitsubishi. Pierwsza generacja Mitsubishi Lancera pojawiła się na rynku w 1973 roku, a w Europie w 1974 roku. Firma, zachęcona sukcesami większego brata Lancera – Galanta VR-4 na trasach rajdowych, w roku 1990 zdecydowała się na produkcję zupełnie nowego auta. Dziesiąta i ostatnia generacja Lancera Evolution, Evolution X, została wprowadzona na rynek w Japonii w 2007 roku, a na rynkach zagranicznych w 2008 roku. Evolution X był produkowany przez prawie 10 lat, dopóki Mitsubishi nie wycofało Lancera Evolution w kwietniu 2016 roku. Możliwe jednak, że powstanie 11 generacja, która ma być hybrydą. Na razie niewiele wiadomo o Evo XI

OPIS SZCZEGÓŁOWY : MITSUBISHI LANCER EVOLUTION (9 GENERACJA)

Mitsubishi zaprezentowało Lancera Evolution IX w Japonii 3 marca 2005 roku i tego samego dnia zaprezentowało go na Salonie Samochodowym w Genewie. Na rynkach północnoamerykańskich model został zaprezentowany na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Nowym Jorku w następnym miesiącu. Czterocylindrowy silnik rzędowy 4G63 o pojemności 2,0 l (1 997 cm³) jest wyposażony w technologię MIVEC (zmienne fazy rozrządu) i zmienioną konstrukcję turbosprężarki, która zwiększa oficjalną moc wyjściową na wale korbowym do 291 KM (214 kW) i moment obrotowy do 392 N⋅m (289 lb⋅ft). Modele USDM Lancer Evolution IX: standardowe (Grand Sport Rally lub „GSR” na niektórych rynkach), RS (Rally Sport), SE (Special Edition) i MR (Mitsubishi Racing) różniły się nieznacznie pod względem osiągów. Subtelności unikalne dla każdego modelu uwzględniały różnice w przyspieszeniu, prowadzeniu i prędkości maksymalnej. RS nie zawierał funkcji, które były standardem w modelach SE i MR (system stereo, elektrycznie sterowane szyby i zamki, tylna wycieraczka, tylne skrzydło, wyściółka bagażnika i izolacja akustyczna). Rezultatem jest oszczędność masy o ponad 27 kg. Pojemność paliwa pozostaje taka sama jak w Evo VIII i wynosi 14 galonów amerykańskich (53 l). Chociaż RS jest najlżejszy z całej grupy, RS nie zdołał wyprzedzić standardowego IX i MR na torze drogowym (nawet jeśli tylko o ułamki sekundy). Miało to być spowodowane brakiem tylnego skrzydła w RS. W wyścigu drag race trzy modele są prawie równe. Wszystkie są w stanie rozpędzić się od 0 do 60 mph (97 km/h) w zakresie od 4,2 do 4,5 sekundy i mogą biegać 1⁄4 mili (402 m) czasy od 12,6 do 13,3 (wersje 12,7–13,0 USA) sekund w zależności od modelu/sterownika. Model RS został wyprodukowany z myślą o zespołach rajdowych i wyścigowych, które chciały mieć platformę do budowy samochodu wyścigowego. Jest pozbawiony wszystkich wygód i innych ulepszeń, które windują cenę funkcji, których zespoły wyścigowe nie wymagają. IX MR zachował cechy Evolution VIII MR, takie jak amortyzatory Bilstein, 6-biegowa manualna skrzynia biegów, dachowy generator wirów, kute koła BBS, ksenonowe reflektory HID, światła przeciwmgielne, pakiet akcesoriów, zestaw „zero lift”, specjalne emblematy i aluminiowy dach. Wszystkie modele nadal były wyposażone w kubełkowe fotele Recaro, hamulce Brembo i kierownice Momo. Dodatkowe zmiany z 2005 roku obejmowały bliższe przełożenie dla 5-biegowej manualnej skrzyni biegów, nowe, lżejsze koła Enkei w modelach innych niż MR, przeprojektowany przód z bardziej wydajną zaporą powietrzną (najbardziej zauważalną cechą są dwa małe owalne kanały do chłodzenia rur intercoolera) oraz nowy tylny zderzak z dyfuzorem pod powierzchnią, aby wygładzić przepływ powietrza wychodzącego z samochodu w modelach spoza USA. Reflektory HID nie były już standardowym wyposażeniem w base IX (ani nie były standardem w 2005 VIII) i były dostępne tylko w pakietach SSL (Sun, Sound i Leather), SE (Special Edition) i MR. Amerykańskie wersje Lancera Evolution IX nie były wyposażone w AYC, ale ACD był nadal obecny. Kierowcy mogą wybierać spośród trzech różnych trybów jazdy: „Asfalt”, „Żwir” i „Śnieg”, a system komputerowy samochodu względnie wspomaga aktywny centralny mechanizm różnicowy do zmiany blokady mechanizmu różnicowego. Każde ustawienie określa, jak długo ACD będzie opóźniać się w zwalnianiu środkowego mechanizmu różnicowego po wykonaniu polecenia kierownicy. Ponadto określi, jaką siłę blokującą ACD będzie wykazywać na pakiecie sprzęgła i centralnym mechanizmie różnicowym. Gdy sprzęgło nie jest w pełni włączone, podział momentu obrotowego nie może wynosić 50/50. Asfalt to ustawienie do użytku w suchych, utwardzonych warunkach. W tym ustawieniu ACD prawie natychmiast pozwoli centralnemu mechanizmowi różnicowemu przejść w stan wolny po wykryciu wejścia kierownicy. Dodatkowo ten tryb zapewnia najsilniejszą siłę zacisku o ograniczonym poślizgu spośród trzech trybów. Chociaż wersje amerykańskie nie były wyposażone w AYC, były wyposażone w tylne sprzęgło 1.5-drogowe typu LSD (mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu), które ogranicza poślizg z obu tylnych kół, powodując mniejszą utratę przyczepności tylnych kół. Najczęstszą konfiguracją jest 1,5-drożne LSD, blokujące przepustnicę i częściowo blokujące podczas hamowania. W wyścigach Lancer Evolutions nie są wyposażone w AYC ani ACD, ponieważ uważa się, że lepsze czasy okrążeń osiąga się dzięki czystym umiejętnościom kierowcy, bez żadnych komputerowych systemów wspomagania. Jedną ze zmian w stosunku do poprzedniej iteracji Lancera Evolution była zmiana silnika, nowy 4G63 był wyposażony w MIVEC, technologię zmiennych faz rozrządu Mitsubishi, która drastycznie poprawia zużycie paliwa poprzez zmianę rozrządu na krzywce dolotowej. System MIVEC jest podobny do systemu i-VTEC firmy Honda, z tą różnicą, że nie zmienia skoku zaworów, a jedynie rozrząd zaworu dolotowego. 21 wersji wyposażenia było dostępnych dla Japonii, Azji i Europy. Chociaż wszystkie modele korzystały z tego samego silnika o mocy 291 KM (214 kW), moment obrotowy różnił się w zależności od modelu. Jednak w Europie Evolution IX był reklamowany jako 280 KM (206 kW). GSR wytwarzał 400 N⋅m (295 lb⋅ft) momentu obrotowego, podczas gdy RS i GT wytwarzały 407 N⋅m (300 lb⋅ft). Mitsubishi Lancer Evolution IX z 2006 roku to jeden z głównych samochodów w filmie Szybcy i wściekli: Tokio Drift. Han Seoul-Oh daje Seanowi Boswellowi nowiutkiego Lancera Evolution IX po tym, jak ten zniszczył Nissana Silvię podczas wyścigu driftowego z Takashim. Sean używał samochodu do ćwiczenia driftu. W odpowiednim czasie opanował tę umiejętność i zaczął wygrywać każdy wyścig driftowy, w którym brał udział. Posunął się nawet do tego, że pokonał Morimoto, jednego z partnerów biznesowych Takashiego. Zniszczył samochód podczas próby ucieczki przed Takashim. Prawdopodobnie został on następnie skonfiskowany. Filmowy samochód ma przód Evo VIII (2003-2005), co może prowadzić do zamieszania – ale to rzeczywiście Evo IX z 2006 roku. Silnik to 2-litrowy turbodoładowany DOHC 4G63 z układami dolotowymi i wydechowymi RMR. Jego przednie półosie napędowe zostały odłączone, aby umożliwić drift w samochodzie z napędem na wszystkie koła, co w efekcie uczyniło go samochodem RWD. RMR zmodyfikował zwrotnice w celu uzyskania dodatkowego kąta nachylenia i powiększył hamulce za pomocą tarcz i zacisków Brembo. Standardowy zestaw wskaźników został zastąpiony wskaźnikami AutoMeter na płytce z włókna węglowego i zamieniono kierownicę na jednostkę Sparco z piastą z szybkozłączką. Zachowuje swoje standardowe wyścigowe fotele Recaro, ale pasy bezpieczeństwa zostały zmodernizowane do 4-punktowych pasów Takata szczelnych dla JDM. Modyfikacje wyglądu obejmują zestaw karoserii i tylny spojler APR, lusterka boczne z włókna węglowego APR Racing, zestaw felg RAYS G-Games 99B 19 na 8,5″ oraz opony 255/35R19 Toyo Proxes T1R.