VW SANTANA

RYS HISTORYCZNY  : Volkswagen Santana to tabliczka znamionowa używana przez Volkswagena dla różnych sedanów i kombi od 1983 roku. Pierwsza generacja bazuje na Volkswagenie Passacie (B2) drugiej generacji. Został wprowadzony w 1981 roku, a produkcja rozpoczęła się w 1983 roku w Chinach. Użycie znaczka „Santana” zamiast „Passat” jest echem używania różnych nazw dla wersji sedan Polo (Derby) i Golfa (Jetta). W Ameryce Północnej znany był również jako Volkswagen Quantum. W Meksyku nosił nazwę Volkswagen Corsar, podczas gdy w Argentynie był sprzedawany jako Volkswagen Carat. W Brazylii i innych krajach Ameryki Południowej był znany jako Santana, podczas gdy Passat Variant B2 kombi był sprzedawany jako Quantum. W Europie nazwa Santana została porzucona w 1985 roku (z wyjątkiem Hiszpanii, gdzie tabliczka znamionowa Santana została zachowana) i samochód był sprzedawany jako Passat. Produkcja próbna w Europie zakończyła się w 1988 roku, natomiast produkcja w Ameryce Łacińskiej trwała do 2006 roku. Chińska produkcja trzybryłowego sedana trwała do stycznia 2013 roku. Ostateczne chińskie wersje zostały nazwane Santana Vista, a nazwa Santana została użyta na nowym modelu z 2013 roku, nieco mniejszym i opartym na Škodzie Rapid i Seatie Toledo. Ogółem w Europie wyprodukowano 198 505 egzemplarzy, z czego 174 900 egzemplarzy z silnikami benzynowymi i 23 600 z silnikami wysokoprężnymi.

OPIS  : Volkswagen Santana LX (1 Generacja)

Volkswagen Santana był pierwotnie sprzedawany w Europie jako czterodrzwiowy sedan na bazie Volkswagena Passata B2 od 1981 do 1984 roku. W Europie Santana była sprzedawana dla wyższej klasy średniej. Był dostępny tylko jako czterodrzwiowy sedan, chociaż Volkswagen zbudował pięć dwudrzwiowych sedanów sprzed serii w 1981 roku. Nazwa „Santana” pochodzi od wiatrów Santa Ana. Santana była również technicznie identyczna z Passatem, ale była pozycjonowana bardziej ekskluzywnie, składała się z wyższej jakości wyposażenia i lepszych materiałów we wnętrzu. Cechy wyróżniające Passata to wyjątkowa osłona chłodnicy z białymi soczewkami kierunkowskazów tuż przy reflektorze oraz bardziej chromowane zdobienia. Volkswagen chciał pozycjonować Santanę wyżej niż Passata, ale był też ostrożny z faktem, że mógłby on doprowadzić do kanibalizacji sprzedaży Audi 80 B2. Santana musiała stawić czoła konkurencji na swoim rodzimym rynku, takim jak ekskluzywne Audi 80, BMW serii 3, Mercedes-Benz 190, a także konkurować z głównymi konkurentami, takimi jak Opel Ascona. Audi 80 i VW Santana były sprzedawane za pośrednictwem wspólnego kanału sprzedaży, w wyniku czego sprzedaż pozostała poniżej oczekiwań Volkswagena. Od stycznia 1985 roku nazwa Santana została porzucona w Europie z wyjątkiem Hiszpanii, ale samochód był nadal sprzedawany po liftingu i był odtąd znany jako Passat notchback aż do zaprzestania produkcji Passata B2 w 1988 roku. W pierwszym roku sprzedaży Santana była oferowana tylko w wersjach CL i GL o wyższej jakości. Aby podkreślić niezależność modelu, od sierpnia 1982 roku zostały one zmienione na LX i GX, a od 1984 roku wprowadzono również bardziej podstawową wersję CX. GX5 był topowym modelem i był standardowo wyposażony w aluminiowe felgi, skórzaną tapicerkę, dywanik z głębokim włosiem i centralny zamek, a także sportowy silnik rzędowy 1.9 z Audi Coupe. Silnik ten został zmodernizowany do 2,0 litra w ostatnim roku produkcji (1984). Gama silników w Santanie była podobna do Passata, benzyna 1.3, benzyna 1.6, benzyna 1.8, które były rzędowe czterocylindrowe z topową rzędową piątką benzynową o pojemności 1,9 litra, która została zmodernizowana do jednostki 2.0 litra w 1984 roku. W Europie oferowano również silniki wysokoprężne, wolnossący diesel o mocy 54 koni mechanicznych i turbodoładowany diesel o mocy 70 koni mechanicznych. Oba diesle mają pojemność 1,6 litra. Ze względu na rosnące ceny paliw, Volkswagen zaczął wprowadzać modele Formel E na początku lat 80. Modele te charakteryzowały się niewielkimi ulepszeniami aerodynamicznymi i miały dłuższe przełożenia. Funkcją Formel E, dostępną tylko w Passacie i Santanie, był system start-stop, który pozwalał kierowcy nacisnąć przycisk, aby wyłączyć silnik. Silnik był następnie uruchamiany automatycznie po włączeniu pierwszego biegu. Od września 1984 roku w Santanie wprowadzono również katalizatory, a na życzenie można było zamówić regulację lambda również w silnikach benzynowych z wtryskiem paliwa. Największy sukces Santana odniosła w Chinach. Santana (B2) była budowana w Chinach na małą skalę próbną przez Shanghai Tractor Automobile Corporation (STAC), poprzednika SAIC Motor, od 1982 roku. To, że nie odniósł rynkowego sukcesu, nie oznacza, że ten klasyk nie jest wart uwagi. Przeciwnie: Volkswagen Santana może sprawić obecnie dużo przyjemności z jazdy, nie jest przy tym zbyt drogi i – co ważne – okazuje się na tyle rzadki, że można cieszyć się z posiadania wyjątkowego modelu. Właśnie pochodzenie w przypadku Santany było dodatkowo skazą na wizerunku. Kierowcy nie za bardzo chcieli jeździć szlachetną limuzyną pochodzącą od plebejskiego kombi. Nie pomogło nawet znacznie lepsze wyposażenie, obejmujące elementy, które w latach 80. były postrzegane jako namiastka luksusu. Na pokładzie Santany można doszukać się: welurowej tapicerki, lampek do czytania, dwutonowego klaksonu, tylnych zagłówków, atermicznych szyb, wspomagania układu kierowniczego, elektrycznie sterowanych szyb, metalizowanego lakieru czy automatycznej skrzyni biegów. Z dzisiejszego punktu widzenia to nic wielkiego, ale pamiętajcie, że dotyczy to czasów, gdy nawet elektroniczny zegarek był w wielu pojazdach oferowany za dopłatą. Wszystko to cieszy, jednak co z tego, skoro czar pryska, bo przed kierowcą rozciąga się deska rozdzielcza adaptowana… tak, nie mylicie się – z Passata. Zatem podczas prowadzenia kierowca cały czas ma w pamięci ten o wiele mniej szlachetny model. W Polsce lat 80. Santana również nie zdobyła takiej popularności, jak Passat. Jednak powodem nie był wbrew pozorom zbyt niski poziom prestiżu, lecz zbyt… wysoki. Przecież lepsze wyposażenie oznaczało wyższą cenę, poza tym trudniej było zdobyć części, a naprawy były bardziej skomplikowane (czytaj: droższe) niż w Passacie. Do tego nie każdy silnik sprawdzał się w PRL-owskich realiach. Topowe jednostki montowane pod maską Santany to paliwożerne 5-cylindrowe benzyniaki. Mniej palił bazowy benzynowy motor o pojemności 1,3 l i mocy 60 KM. Jednak jego słabe osiągi nijak miały się do wizerunku pojazdu i niemieccy kierowcy niezbyt chętnie go wybierali. Skoro tak, to nasi rodacy rzadko mieli okazję, żeby zdobyć go w używanym egzemplarzu.