Strona główna » WAR MACHINE » DEWOITINE D.520
DANE TECHNICZNE : DEWOITINE D.520
ROK PRODUKCJI : 1939-1945
SILNIK : V12 Hispano-Suiza 12Y-45
MOC : 681 kW 920 KM
PRĘDKOSĆ MAKSYMALNA : 533 km/h
UZBROJENIE : 4 x karabin maszynowy MAC 34 kal. 7,5 mm 1 x działko Hispano Suiza S9 lub H404 kal. 20 mm
PUŁAP MAKSYMALNY : 10 520 m
MASA : 2125 kg
SKALA : 1:72
PRODUCENT MODELU : RBA ( Kolekcja Samoloty II Wojny Światowej nr 15 )
RYS HISTORYCZNY: Dewoitine D.520 – francuski samolot myśliwski zaprojektowany i zbudowany w 1938 roku w wytwórni lotniczej SNCA (Société nationale des constructions aéronautiques du Midi) na południu Francji. Najnowocześniejszy francuski myśliwiec w czasie II wojny światowej. W 1936 roku francuski konstruktor Emil Dewoitine w państwowej wytwórni lotniczej SNCA zaprojektował samolot myśliwski, który został oznaczony jako Dewoitine D.520. Pierwszy prototyp tego samolotu oznaczony jako D.520.01 został oblatany w dniu 1 października 1938 roku na lotnisku w Tuluzie przez francuskiego pilota akrobacyjnego Marcela Doret. Prototyp ten był napędzany silnikiem rzędowym Hispano-Suiza HS-12V-21 o mocy 860 KM, miał skrzydła ze skrzelami i drewniane śmigło. Ponieważ miał słabe osiągi zamontowano w nim mocniejszy silnik Hispano-Suiza HS-12V-29 i wówczas prototyp osiągnął prędkość 520 km/h, co było już prędkością zadowalającą. W styczniu 1939 roku oblatano drugi prototyp D.520.02, w którym usunięto usterki stwierdzone w pierwszym prototypie oraz zastosowano metalowe trójłopatowe śmigło. W prototypie tym zamontowano także uzbrojenie. Drugi prototyp w locie nurkowym osiągnął prędkość 825 km/h. Zbudowano jeszcze jeden prototyp oznaczony jako D.520.03, który poddano próbie w locie. Ponieważ wszystkie próby zakończyły się pomyślnie, w marcu 1939 roku samolot skierowano do produkcji seryjnej, oznaczając go jako Dewoitine D.520C1. Początkowo w kwietniu 1939 roku zamówiono 200 samolotów tego typu, ale następnie zwiększano zamówienie i ostatecznie w kwietniu 1940 roku zamówienie opiewało na 2200 samolotów Dewoitine D.520 dla francuskiego lotnictwa lądowego i 120 samolotów dla lotnictwa marynarki wojennej. Pierwszy samolot seryjny oblatany został w dniu 2 listopada 1939 roku i od tego momentu samoloty te były wprowadzane do jednostek francuskich. Po klęsce Francji w dniu 19 czerwca 1940 roku samoloty te nadal były produkowane dla potrzeb lotnictwa rządu Vichy, a nawet po zajęciu Paryża w 1942 roku nadal je produkowano, przy czym część z nich trafiła do jednostek treningowych Luftwaffe, a reszta do lotnictwa włoskiego, bułgarskiego i rumuńskiego. Ostatecznie produkcję tych samolotów przerwano w 1945 roku. Łącznie wyprodukowano 755 samolotów myśliwskich Dewoitine D.520C1.
OPIS : DEWOITINE D.520
Samolot Dewoitine D.520C1 był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, dolnopłatem wolnonośnym o konstrukcji całkowicie metalowej, półskorupowej. Podwozie klasyczne – chowane w locie, z kółkiem ogonowym stałym. Napęd – silnik rzędowy tłokowy, śmigło metalowe, trójłopatowe. Samoloty Dewoitine D.520C1 były używane przez polskich pilotów walczących we Francji, łącznie używali oni 26 samolotów tego typu. Piloci walczyli w ramach kluczy we francuskich dywizjonach myśliwskich oraz kluczy broniących fabryk. Taki klucz walczący w ramach francuskiego 3/2 dywizjonu francuskiego, dowodzony przez kpt. pil. Jana Pentza stoczył prawdopodobnie ostatnią walkę powietrzną w czasie kampanii francuskiej zestrzeliwując 18 czerwca 1940 roku niemiecki samolot bombowy Heinkel He 111. Samoloty myśliwskie Dewoitine D.520C1 zaczęto wprowadzać do lotnictwa francuskiego na początku 1940 roku. W chwili rozpoczęcia ataku Niemiec na Francję w dniu 10 maja 1940 roku, dysponował tymi samolotami tylko francuski I/3 dywizjon myśliwski, który posiadał 36 samolotów tego typu. W czerwcu 1940 roku kilka francuskich jednostek wyposażonych w te samoloty przeleciało do Afryki Północnej, aby dalej walczyć z Niemcami. Natomiast w lotnictwie rządu Vichy w samoloty Dewoitine D.520C1 było wyposażonych dziewięć dywizjonów myśliwskich. Po zajęciu w 1942 roku całej Francji przez Niemców, samoloty te zostały wprowadzone do dwóch jednostek treningowych Luftwaffe, a ok. 60 samolotów przekazano lotnictwu włoskiemu i ok. 100 siłom powietrznym Bułgarii i Rumunii. W sierpniu 1944 roku, po zajęciu Tuluzy przez wojska alianckie, oblatywacz tego samolotu Marcel Doret zorganizował dywizjon myśliwski GC-I/B wyposażony w te samoloty, który walczył z Niemcami w końcowej fazie wojny. Samoloty Dewoitine D.520 były używane w lotnictwie francuskim do 1953 roku.
ŹRÓDŁO : WIKIPEDIA