PF 125P MR73 RP

RYS HISTORYCZNY  : W 1972 roku produkcję samochodu FSO Syrena przeniesiono z Żerania na Śląsk, do Bielska-Białej. W ten sposób zwolniono powierzchnię Zakładu nr 1. Została ona przeznaczona na produkcję pochodnych od PF 125p: pickupa, kombi i sanitarki. Zmodernizowano także część istniejących już zakładów zajmujących się produkcją modelu. Zaowocowało to wzrostem wydajności fabryki. W tym samym czasie rozpoczęto produkcję wersji kombi. Wzrastać zaczęła liczba samochodów eksportowanych, Polski Fiat 125p został zaprezentowany na wystawie w Nowym Jorku, w 1974 roku rozpoczęto eksport na rynek brytyjski. W 1973 roku Fiat 125p doczekał się poważniejszych zmian konstrukcyjnych, oznaczonych jako MR 73.

OPIS  : Polski Fiat 125p MR73

Ze względu na obowiązujące wówczas normy bezpieczeństwa zmieniono klamki drzwi na kasetowe, bezpieczniejsze dla pieszych, oraz zastosowano bezpieczne lusterko wewnętrzne. Na zewnątrz, zgodnie ze zmieniającą się modą, chromowaną atrapę chłodnicy zamieniono na czarną, wykonaną z tworzyw sztucznych. Nadwozie częściowo dostosowano do wymagań prób zderzeniowych, a przednie fotele przystosowano do montażu zagłówków. W układzie zawieszenia pojazdu, w ślad za oryginalnym Fiatem 125, czteropiórowe resory z tyłu zastąpiono dłuższymi dwupiórowymi, zastosowano nowe tylne amortyzatory, a tylny most podparto na drążkach reakcyjnych. Od 1974 roku samochody wyposażano w nowy typ przekładni kierowniczej. Zmniejszono średnicę koła kierownicy i wprowadzono dzieloną kolumnę kierownicy dla zwiększenia bezpieczeństwa kierowcy w razie wypadku. Zastosowano także nowe dźwigniowe przełączniki świateł, kierunkowskazów i wycieraczek (z programatorem). Od grudnia 1973 montowano elektryczny spryskiwacz szyby. Oprócz tego zaczęto montować nowy typ stacyjki z blokadą kierownicy. Prędkościomierz został wyskalowany do 180 km/h. W czerwcu 1973 r. na trzydziestokilometrowym odcinku autostrady Wrocław-Legnica został pobity rekord prędkości w jeździe długodystansowej fiatem 125p? W tamtych czasach było to najlepsze miejsce w Polsce do bicia rekordu, mimo tego, że stan nawierzchni (płyty betonowe) budził wątpliwości. Na szczęście krytyczne fragmenty nawierzchni zostały wyremontowane, ale i tak nie udało się wyeliminować dodatkowych wstrząsów i dudnienia opon podczas jazdy. Wytyczona trasa (z dobudowanymi nawrotami) miała 65,192 km. Bazą imprezy był zaś, znany naówczas kątczanom, bar Oaza, zlokalizowany nieopodal autostrady. Bicie rekordu trwało dwa tygodnie i brały w nim udział dwa odpowiednio przygotowane Fiaty 125p.Inicjatorem próby ustanowienia rekordu, a zarazem kapitanem zespołu kierowców był Sobiesław Zasada, a jego zastępcą Robert Mucha. Do zespołu należeli również Andrzej Jaroszewicz, Jerzy Dobrzański, Ryszard Nowicki, Marek Varisella, Andrzej Jaromiński oraz Franciszek Postawka (brał udział w końcowej części próby).Egzemplarze aut przeznaczone do próby zostały starannie przygotowane tak, by były w stanie osiągnąć prędkość nawet 175 km/h, jednak podczas bicia rekordu utrzymywano prędkość 140-150 km/h i nie przekraczano 5600 obrotów silnika na minutę. Warto wiedzieć, że ósemka kierowców ostatecznie ustanowiła trzy rekordy międzynarodowe w jeździe długodystansowej na odległościach:*25 tys. km – prędkość przeciętna 138,08 km/h*25 tys. mil – prędkość przeciętna 138,18 km/h*50 tys. km – prędkość przeciętna 138,27 km/h .To wydarzenie przyciągnęło tysiące widzów, a w telewizji materiał o biciu rekordu emitowano aż 36 razy! W czterdziestolecie rekordu entuzjaści i uczestnicy tego wydarzenia spotkali się, by odsłonić wykuty w granicie, wykonany przez Bogusława Solimę, pomnik rekordowego Polskiego Fiata 125p. Stanął on w miejscu dawnej bazy bicia rekordu, obecnie stacji BP. Polski rekord utrzymał się w tabeli przez 9 kolejnych lat, a poprawił go w 1982 r. Alfa Romeo Alfasud Sprint, prowadzony przez włoską ekipę, na torze Nardo.