POLSKI FIAT 131P ZK

RYS HISTORYCZNY  : FIAT 131 – samochód osobowy klasy średniej-niższej, produkowany przez firmę FIAT w latach 1974–1984. W latach 1975–1981 auto było montowane w polskiej FSO na Żeraniu jako Polski Fiat 131p z importowanych zestawów produkcji włoskiej (tylko sedan w wersji Special). Ogółem zmontowano ich 3102. Były używane głównie przez urzędy państwowe jako samochody służbowe. Fiat 131 Mirafiori był zwykłym modelem klasy średniej, następcą Fiata 124. Na Zachodzie nikt nie myślał o nim w kategorii „auta marzeń”. Na Żeraniu powstawała wyłącznie wersja sedan (choć w Europie sprzedawano również kombi) w dwóch wariantach silnikowych: 65-konnym 1.3 i 1.6 (75 KM).

OPIS  : POLSKI FIAT 131P

Fiat 131 był zupełnie nowym modelem, posiadał zębatkową przekładnię kierowniczą, w przednim zawieszeniu zastosowano kolumny Macphersona, w tylnym sprężyny śrubowe, 4 drążki reakcyjne i drążek Panharda prowadziły sztywny most. Początkowo wyposażany był w silniki z wałkiem rozrządu w kadłubie (OHV) (pierwszy silnik, w którym wałek w kadłubie napędzany był paskiem zębatym) czterocylindrowe o pojemności 1297 cm³ (65 KM) i 1585 cm³ (75 KM). Myśląc o tym samochodzie, w uszach gra stara piosenka kabareciarza Jacka Zwoźniaka, którą nuciła kiedyś cała Polska. Jeden z bohaterów tego utworu jeździł właśnie takim autem. Poza wątkiem motoryzacyjnym, piosenka mówi o ponadczasowej niestałości kobiet oraz ich fascynacji bogactwem „Ragazzo da Napoli zajechał Mirafiori”…. Tak oto Fiat 131 Mirafiori trafił do polskiej pop kultury. W drugiej połowie lat 70, samochody Polski Fiat 131p Mirafiori (sedan wersja Special) były montowane na Żeraniu. W naszym kraju wozy te wyjątkowo przypadły do gustu komunistycznym dygnitarzom, więc można je było często spotkać we flotach urzędów państwowych. Złośliwi wytykali fabryce, a ściślej jej kierownictwu, że montaż jest bardzo uproszczony i sprowadza się tylko do przykręcania znaczków firmowych „Polski Fiat” w miejsce „Fiat”. I rzeczywiście, prawie tak to się odbywało, gdyż do najbardziej skomplikowanych operacji montażowych należało np. montowanie siedzeń i zderzaków. Polski Fiat 131p należał do grona pojazdów fiatowskiej konstrukcji z klasycznie umieszczonym układem napędowym. Silnik znajdował się z przodu i moment obrotowy był przenoszony za pośrednictwem wału napędowego na sztywny tylny most. Taką koncepcję układu napędowego odziedziczył po swoim poprzedniku, Fiacie 124. Jednak inne zespoły były nowocześniejsze, np. zawieszenie kół: przednie z udziałem kolumn MacPhersona, a tylne – drążków reakcyjnych i drążka Panharda. Nowocześniejsze były też silniki. Fiat poszukiwał optymalnego miejsca w samochodzie na ustawienie zbiornika paliwa. W modelu 132 ulokował go pionowo przy tylnym błotniku, a w 131 pod tym względem chyba przeszedł sam siebie i ustawił go pionowo za oparciem tylnego siedzenia, tuż pod dolną krawędzią tylnej szyby. Po napełnieniu 50-litrowego zbiornika podczas jazdy we wnętrzu samochodu czuło się zapach benzyny – to wrażenie z długich jazd badawczych. Poza tym nadwozie typu sedan wyglądało nowocześnie. Pojazdem o długości całkowitej 4265 mm i szerokości 1632 mm, a więc niezbyt dużym, jechało się wygodnie i chętnie kupowały go polskie urzędy państwowe i komitety partyjne. Fiata 131 ze znaczkiem „p” warszawska FSO zaczęła montować w 1975 roku, a zakończyła w 1981 roku łączną liczbą 3102 egzemplarzy. Najwięcej, bo 1182 sztuki, zmontowano w 1976 roku. Były to 4-drzwiowe odmiany nadwoziowe, napędzane silnikiem o pojemności skokowej 1297 cm3 i mocy 65 KM lub 1585 cm3 i mocy 75 KM. Chętnie używano nazwy „Mirafiori”, pochodzącej od nazwy dzielnicy Turynu, w której znajdowała się fabryka.